ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ
ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Συνδιάσκεψη 15 χωρών της Ανατολικής
Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής (Αίγυπτος, Αλγερία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα,
Σαουδική Αραβία, Ομάν, Κατάρ, Κουβέιτ, Λιβύη, Λίβανος, Αλβανία, Βουλγαρία,
Σλοβακία Ιταλία, Κύπρος και Ελλάδα) για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή,
διεξάγεται από χθες στη Ρόδο. Καμιά συνάντηση για την ειρήνη δεν θα ήταν περιττή
αν η πολιτική πρακτική αυτών που συνδιασκέπτονται έπειθε για τις καλές τους προθέσεις.
Δυστυχώς, πρόκειται για μια φιέστα, που καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με την ειρήνη
και την ασφάλεια.
Η συνδιάσκεψη αυτοαναιρεί τους στόχους
της, από τη στιγμή που αρκετοί απο τους συμμετέχοντες είναι πρωτεργάτες αιμοσταγών
πολέμων ή στυγνών δικτατοριών. Την ώρα που ο λαός της Υεμένης κομματιάζεται σ
έναν ανηλεή πόλεμο, είναι τουλάχιστον ασέβεια στους χιλιάδες νεκρούς αυτού του
λαού και τα παιδιά που πεθαίνουν απ την πείνα, να έχουν οι πρωτεργάτες και
μακελλάρηδες βήμα λόγου για την ειρήνη. Ο πόλεμος στην Υεμένη περιβάλλεται από
μια συνωμοσία σιωπής που κάνει βαρύ το μερίδιο ευθύνης και όσων δεν συμμετέχουν
στην ισοπέδωση της , αλλά με μια ιδιότυπη ομερτά συγκαλύπτουν τους ένοχους και
κλείνουν τα μάτια απέναντι στη μαζική εξόντωση του λαού της.
Η ευθύνη αυτή γίνεται ακόμη πιο
μεγάλη από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα διαφυγής προσφύγων από
το αιματοκύλισμα, Αποτελεί επίσης τραγική ειρωνεία, να μιλούν για ειρήνη και
ασφάλεια, κράτη που δεν δέχτηκαν ούτε έναν πρόσφυγα από τον παρατεταμένο πόλεμο
στην ισοπεδωμένη Συρία. Η απανθρωπιά αυτή απο ομόθρησκα και ομόγλωσσα κράτη
διόγκωσε το μαζικό θανατικό των προσφύγων απ τη Συρία στο Αιγαίο και γεννά
πολλές υποψίες σε ό,τι αφορά τις βλέψεις αυτών των κρατών για μια μελλοντική
ακεραιότητα της Συρίας. Με αυτά τα δεδομένα κσι χωρίς καμιά αναφορά στο
εσωτερικό μέτωπο της δικτατορίας, είναι τουλάχιστον απορίας άξιο, τι θα έχει να
πει η Σαουδική Αραβία στη συνδιάσκεψη. Όσα διαρρέουν από τη σημερινή κατάσταση
στη Λιβύη μιλούν για ένα διαρκές θέατρο πολέμου. Η Λιβυκή «Άνοιξη» γρήγορα
μετατράπηκε σε έναν εμφύλιο υποδαυλισμένο από τη Δυση, που μαζί με τους
αεροπορικούς βομβαρδισμούς της, άφησε τη Λιβύη με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες
και άστεγους και μια όλο και μεγαλύτερη επέλαση των ISIS.
Τα απελπισμένα καραβάνια των
προσφύγων δραπετεύουν ξέροντας καλά τις ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης,
προτιμότερες όμως απο το βέβαιο θάνατο. Και η συμμετοχή της Λιβύης στη
συνδιάσκεψη βάζει ερωτηματικά για το ποιός απ όλους θα εκπροσωπήσει το απόλυτο
χάος αυτής της χώρας και τι προσέγγιση θα έχει στην είρηνη. Η Συρία συνεχίζει
να αποτελεί θέατρο άγριων συγκρούσεων. Ο τελευταίος βομβαρδισμός απ τους
Αμερικανούς υπογράμμισε και πάλι το προφανές, τη μετατροπή αυτής της χώρας σε
πεδίο σκληρού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που οδηγεί το λαό της στον αφανισμό
και τη Συρία στον κατακερματισμό.
Την ώρα που διεξάγεται η
συνδιάσκεψη είναι πολύ πιθανό να διαδραματίζονται χερσαίες επιχειρήσεις απο
τους Αμερικανούς, κάτι που κάνει ακόμη πιο σύνθετη κι επικίνδυνη την ήδη πολύ
άσχημη κατάσταση της χώρας και οπωσδήποτε παρατείνει τον πόλεμο. Ποια ήταν η
συμμετοχή των αμερικανικών βάσεων στο έδαφος της Ελλάδας στους βομβαρδισμούς
τώρα στη Συρία και πριν στη Λιβύη και λίγο πιο πριν σε Ιράκ και Αφγανιστάν; Πώς
την εννοούμε την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή όταν συμμετέχουμε, με τον
ένα ή τον άλλο τρόπο, στα αιματοκυλίσματα; Βέβαια για την «ασφάλεια» φαίνεται
να έχουμε την προσέγγιση που επέβελε η ντροπιαστική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε.-
Τουρκίας, που θεωρεί την τελευταία, χώρα ασφαλή αρκετά ώστε να τελειώσουν εκεί
όλες οι προσδοκίες των προσφύγων που κατάφεραν να επιζήσουν, μόνο και μόνο για
να επαναπροωθηθούν. Την ώρα που οι 15 αναπτύσσουν εκθέσεις ιδεών για την
πολυπαθή ειρήνη στην περιοχή μας, ο Τραμπ περιοδεύει από τη Σαουδική Αραβία στο
Ισραήλ, σε μια δήθεν ειρηνευτική εξόρμηση. Όχι μόνο δεν υπήρξε καμιά δέσμευση
του Ισραήλ σε σχέση με το Παλαιστινιακό αλλά από κοινού, Τραμπ και Νετανιάχου
εξαπέλυσαν νέες απειλές κατά του Ιράν.
Σε ό,τι αφορά επίσης το Παλαιστινιακό,
πρέπει να σημειωθεί ότι η Παλαιστίνη δεν περιλαμβάνεται στους 15 που
συνδιασκέπτονται για την ειρήνη στη Ρόδο. Ούτε και το Ισραήλ βέβαια. Φαίνεται
πως αυτή η τακτική των ίσων αποστάσεων εξισώνει, για άλλη μια φορά, το θύτη με
το θύμα. Οπωσδήποτε δημιουργεί ερωτηματικά το γεγονός πως ούτε η Συρία
συμπεριλαμβάνεται στους συνδιασκεπτόμενους. Έτσι, Υεμένη, Παλαιστίνη και Συρία,
οι χώρες δηλαδή που αιμορραγούν στην περιοχή, δεν περιλαμβάνονται στη συνδιάσκεψη.
Τέλος, στη χώρα μας, το άλλο είδος
πολέμου, των οικονομικών δολοφόνων, έχει μετατρέψει το λαό μας σε σκύλευμα της
παγκόσμιας τοκογλυφίας, έχει κάνει εκατοντάδες χιλιάδες νέους μας, οικονομικούς
πρόσφυγες και έχει εγκλωβίσει πολύ περισσότερους στην απόγνωση της ανεργίας,
κάθε μνημόνιο είναι μια βόμβα μεγατόνων από την οποία τα εκατομμύρια νεόφτωχοι
αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε.
Μέσα σ αυτές τις συνθήκες στη χώρα
και την ευρύτερη περιοχή μας, η ειρήνη και η ασφάλεια, μόνο απο εκθέσεις ιδεών
και φιέστες δεν έχουν ανάγκη. Πολύ περισσότερο προκαλούνται από τον κυνισμό και
την υποκρισία. Όπως πάντα μέσα στην ιστορία, έτσι και τώρα, προσδοκία για
ειρήνη και ασφάλεια των λαών μπορεί να υπάρχει μόνο με πλατιά λαϊκή αντίσταση.
Δωδεκάνησα,
23/5/2017
