ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Στις 16 και 17 Απριλίου 2018 θα πραγματοποιηθεί στο Rhodes Palace Hotel κυβερνητικό συνέδριο στο πλαίσιο αντίστοιχων περιφερειακών πρωτοβουλιών για την ανάπτυξη. Στο συνέδριο θα παραστούν βουλευτές, υπουργοί και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Ενώ θα μας μιλάνε για την ανάπτυξη, στα Κρατητήρια της Ρόδου κρατούνται εδώ και εβδομάδες δεκάδες πρόσφυγες από τη Συρία, το Κουρδιστάν, το Πακιστάν και από άλλες χώρες. Από το Μάρτιο του 2016, όταν υπογράφηκε η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας τα Κρατητήρια της Ρόδου λειτουργούν ως ένα άτυπο hotspot χωρίς τη στοιχειώδη υποδομή. Η διαβίωση των ανθρώπων είναι πολύ δύσκολη: Κράτηση σε υγρά κελιά, με μηδενικό προαυλισμό, έλλειψη ήλιου, έλλειψη πόσιμου νερού, απουσία φωτός κατά την διάρκεια της νύχτας, κρύο το χειμώνα και ζέστη με κουνούπια το καλοκαίρι. Δυσκολίες στην καθημερινή προσωπική υγιεινή, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ακόμα και σε περιπτώσεις που χρήζουν άμεση χορήγηση θεραπειών ή άμεση επαφή με ψυχολόγο/κοινωνικό λειτουργό.

Ανάμεσα στους πολυάριθμους πρόσφυγες βρίσκονται στα κρατητήρια της Ρόδου:

- μια έγκυος γυναίκα

- 3 ανήλικα μικρά παιδιά ηλικίας 6-8 ετών

- 1 άνδρας με κάταγμα στον βραχίονα

- 3 άνδρες με σοβαρή δερματοπάθεια (sarcoptes scabiei)

-1 ασυνόδευτο αγόρι 14 ετών

Απαιτείται άμεσα η αλλαγή της νομοθεσίας για μια ανθρώπινη αντιμετώπιση των προσφύγων/μεταναστών από τις κρατικές υπηρεσίες. Βλέπουμε να αντιμετωπίζεται η διαφορετική εθνικότητα ως έγκλημα.

Γιατί κρατούνται οι πρόσφυγες στα Κρατητήρια;

Με αναγνώριση της ανθρώπινης ζωής ως παράνομης, έχουμε το παράδοξο να έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των κρατούμενων αντρών, γυναικών, και σε μερικές περιπτώσεις ανηλίκων (ασυνόδευτων και μη) στα κρατητήρια των διευθύνσεων ασφάλειας και των αστυνομικών τμημάτων. Το έγκλημα αυτών των ανθρώπων είναι η έλλειψη «ταυτοποίησης», η έλλειψη εγγράφων και «εκτίμησης» ότι ναι, είναι «ικανοί» να περάσουν και να διαμείνουν στην Ευρώπη του «πολιτισμού». Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που η «πολιτισμένη» Δύση βομβαρδίζει τη Συρία!

Απορρίπτουμε το διαχωρισμό των ανθρώπων σε «καλών» και «κακών» μεταναστών βάσει της χώρας καταγωγής τους. Δε δεχόμαστε τη γραφειοκρατία των ελληνικών υπηρεσιών να ταλαιπωρεί για μήνες και χρόνια ανθρώπους που προσπαθούν να γλιτώσουν από την φτώχεια, την αδικία και ό,τι γεννά ο πόλεμος.

Τα hotspot και η χρήση των κρατητηρίων ως μέρος «φιλοξενίας» πρέπει να εξαλειφθεί, οι άνθρωποι από εμπόλεμες περιοχές θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στην κατοικία, την εκπαίδευση, την περίθαλψη και την σίτιση.

Τα σύνορα να ανοίξουν, οι οικογένειες να επανενωθούν και να αποποινικοποιηθεί η μετακίνηση.

Ειδικά για τη Ρόδο επειδή εκτιμούμε πως ο χώρος φύλαξης δεν είναι κατάλληλος για τις παραπάνω ευπαθείς ομάδες ώστε να ακολουθήσουν σωστά κάποια στοιχειώδη θεραπεία και να αναρρώσουν σύντομα, ζητάμε την άρση της κράτησής τους και τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο ή σε άλλο ασφαλή χώρο μέχρι την πλήρη αποφυλάκισή τους.

ΟΜΑΔΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΡΟΔΟΥ – ΟΑΣΙΣ

oasis.rhodes@gmail.com   http://oasisrhodes.blogspot.gr

#OasisRhodes www.facebook.com/groups/OasisRhodes

Ρόδος, 14/04/2018

8 μέρες στα βουνά - η ιστορία ενός γιαζίντι [Αποστολή στο Κουρδιστάν, Απρίλιος 2018]

Η Σιντζάρ είναι χτισμένη σε υψόμετρο 522 μ. και το 2013 είχε 88.023 κατοίκους, κυρίως Γιαζίντι αλλά και Μουσουλμάνους Σινγκαλί, Άραβες και Ασσύριους. Κοντά στην πόλη είναι το όρος Σιντζάρ στην ψηλότερη κορυφή του οποίου βρίσκεται ναός των Γιαζίντι.

Ναός των Γιαζίντι στο όρος Σιντζάρ, 2004

Η πόλη Σιντζάρ βρίσκεται στο βόρειοδυτικό Ιράκ, είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Σιντζάρ και βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στη Μοσούλη και στην Αλ-Ράκα. Γι’ αυτό το λόγο μπήκε στο στόχαστρο του Ι.Κ. όταν στις 3 Αυγούστου 2014 εισέβαλαν σε αυτό φανατικοί μαχητές και το κατέλαβαν. Σύμφωνα με αναφορά του Ο.Η.Ε, δολοφόνησαν 5.000 άνδρες Γιαζίντι και πήραν γυναίκες Γιαζίντι ως σκλάβες. Τη νύχτα της 20ης Δεκεμβρίου 2014 Κούρδοι μαχητές προσπάθησαν να ανακαταλάβουν την πόλη χωρίς όμως επιτυχία. Τελικά σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Νοεμβρίου 2015, οι κουρδικές δυνάμεις ανακατέλαβαν τη Σιντζάρ. Μετά την νίκη των Κούρδων και την εκδίωξη των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους από την πόλη και την περιοχή, ανατολικά της Σιντζάρ βρέθηκε ομαδικός τάφος με τις σωρούς 78 γυναικών Γιαζίντι.

Οι Γιαζίντι έχουν επιρροές από τον κουρδικό πολιτισμό, νιώθουν όμως ότι αποτελούν ξεχωριστή εθνοτική ομάδα. Επί Σαντάμ Χουσεΐν, αντιστάθηκαν στην αραβοποίησή τους. Σήμερα, έχουν ανακηρύξει την αυτονομία τους στα πλαίσια του Ιρακινού κράτους.

Σύμφωνα με το 14λεπτο ντοκιμαντέρ της Amy L Beam έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 10.000 Γιαζίντι.

Όπως περιγράφει ο Τζακ: «Την 3 Αυγούστου 2014 αναγκαστήκαμε να φύγουμε από τα σπίτια μας. Ήταν Κυριακή στις 07:30 το πρωί. Πήραμε το δρόμο για το βουνό και περπατούσαμε 2 ώρες. Ηταν μαζί μας και η γιαγιά, 94 ετών, με σπασμένο το πόδι. Την πήραμε στους ώμους μας καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει στο βουνό. Κάποια στιγμή την αφήσαμε κάτω καθώς ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε έτσι, της δίναμε λίγο νερό και περιμέναμε. Όταν ήρθαν μαχητές του IK κρυφτήκαμε πίσω από έναν βράχο και είδαμε να πυροβολούν τη γιαγιά. Τρέξαμε να σωθούμε καθώς δεν μπορούσαμε να προσφέρουμε καμία βοήθεια πια».

Τη δεύτερη μέρα περιγράφει: «Ήμασταν κουρασμένοι, τα παιδιά πεινάγανε και κλαίγανε. Ήμασταν 23 άτομα, η οικογένειά μου ήταν 12 άτομα, ο πατέρας μου δούλευε στη Σουλεϊμανίγια. Ήμουν 22 ετών και ο ξάδελφος μου ήταν 17 ετών και ήμασταν αναγκασμένοι να κουβαλάμε κάθε μέρα νερό για να πιούμε. Το νερό δεν ήταν καθαρό αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή.»

Συνεχίζει:

«Την τρίτη μέρα κινηθήκαμε προς την άλλη μεριά του βουνού για να βρούμε φαγητό και νερό. Τραυματιστήκαμε από τους όλμους των μαχητών του ΙΚ. Μεταφέραμε τους τραυματίες στην κορυφή του βουνού για να περιποιηθούμε τα τραύματά τους κλαίγοντας.

Μας βοήθησαν άνθρωποι που μας βρήκαν την τέταρτη μέρα στο βουνό. Μας έδωσαν ψωμί και νερό και δέσανε τις πληγές μας. Αν δεν ήταν αυτοί, θα πεθαίναμε.

Η πέμπτη μέρα στο βουνό πέρασε αναζητώντας καθαρό νερό, ξαφνικά όμως ο θείος μου λιποθύμησε από την κούραση. Τον κατεβάσαμε μαζί με τον εξάδελφό μου στους πρόποδες του βουνού και είχαμε πει στην οικογένειά μου να μας περιμένει εκεί που τους αφήσαμε μέχρι να επιστρέφουμε». Μετά από 3 ώρες βρήκαμε νερό, όχι πόσιμο, και επιστρέψαμε στην οικογένειά μας. Όταν φτάσαμε, δεν είδαμε κανέναν τους εκεί που τους αφήσαμε.

Κοιμηθήκαμε ελάχιστα την έκτη μέρα στο βουνό περιμένοντας την οικογένειά μας για τις επόμενες δυο μέρες. Κλαίγαμε συνεχώς καθώς πιστέψαμε ότι είχαν πεθάνει. Ήμουν ξυπόλυτος, νηστικός και πεινασμένος.

Στη συνέχεια φτάσαμε στο Σαρφαντίν, τον ιερό τόπο για τους Γιαζίντι και είχαμε την εντύπωση ότι ήμασταν οι μόνοι που επιζήσαμε. Ξαφνικά, όταν άνοιξα τα μάτια μου και σήκωσα τα χέρια μου, τους είδα από μακριά. Δεν πίστευα σε αυτό που έβλεπα και άρχισα να κλαίω από χαρά. Προχωρήσαμε για πέντε ώρες προς τα συριακά σύνορα και βρήκαμε τα φορτηγά που μας μετέφεραν στο κουρδικό Ιράκ.

Σήμερα ζούμε στον καταυλισμό Khanke σε πολύ άθλιες συνθήκες. Κινδυνεύουμε ακόμη καθώς νιώθουμε τον τουρκικό στρατό να προελαύνει τόσο από τις κουρδικές περιοχές της Συρίας (Manbij) όσο και από τα βόρεια σύνορα του κουρδικού Ιράκ (Sidakan έως Mawana, προς Qandil).

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: JACK, Κουρδικό Ιράκ

Links:

https://www.youtube.com/watch?v=ETmNFrY7X7k

https://www.facebook.com/AmyLBeam/videos/10214948284678029/UzpfSTEwMDAwNTUyNzQ0Mzc1ODo3NjQwOTY2NTM3ODQ1NzY

https://thekurdishproject.org/history-and-culture/kurdistan-religion/yazidi-ethno-religious-community/

https://kurdistantribune.com/gohbal-how-arabs-stole-yezidi-land/

https://en.wikipedia.org/wiki/Genocide_of_Yazidis_by_ISIL

http://bcf.krd/e/

Falls auf die Insel Rhodos...

2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΕ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Η 11χρονη Ιρακινή αφέθηκε ελεύθερη! Η Αλληλεγγύη θα νικήσει τους απάνθρωπους νόμους τους.

Η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί με καταγωγή απο το Ιράκ συνελήφθησαν και παρέμειναν στα κρατητήρια της Ρόδου απο την Παρασκευή 9 Μαρτίου. Ο σκοπός ήταν η επαναπροώθησή τους στην Τουρκία. Μετα τη συντονισμένη προσπάθεια όλων των αλληλέγγυων σήμερα αφέθησαν ελεύθεροι στο σπίτι τους, το παιδί συνεχίζει να φοιτά στο Δημοτικό σχολείο.

Ευχαριστούμε ολους τους αλληλέγγυους, φορείς και ομάδες!
Συνεχίζουμε να προσφέρουμε στήριξη στους προσφυγες!

Η Ομάδα Αλληλεγγύης Προσφύγων Ρόδου OASIS για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών

Στις 17 Μάρτη, εκατοντάδες πρόσφυγες και αλληλέγγυοι/ες των προσφυγικών καταλήψεων της Αθήνας, ενώνουμε τις φωνές μας με τους δεκάδες χιλιάδες σε όλη την Ευρώπη και διαδηλώνουμε ενωμένοι/ες ενάντια στον κοινωνικό και θεσμικό ρατσισμό, ενάντια στο φασισμό και την ακροδεξιά, ενάντια στις αντιπροσφυγικές και αντιμεταναστευτικές πολιτικές και πρακτικές της Ευρώπης και του κάθε κράτους μέλους. Αγωνιζόμαστε ενάντια στα κλειστά σύνορα, ενάντια στα κλειστά κέντρα κράτησης, ενάντια στα κλειστά νησιά και τον εγκλεισμό των χιλιάδων προσφύγων στις άθλιες συνθήκες των hotspot, ενάντια στις απελάσεις, τις επαναπροωθήσεις, τις εκβιαστικές «εθελοντικές» επιστροφές της ΔΟΜ και ενάντια στη γκετοποίηση των προσφύγων στα camps της ενδοχώρας.

Στις 18 Μάρτη συμπληρώνονται δύο χρόνια από την υπογραφή της εγκληματικής συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία. Μια συμφωνία η οποία εγκλώβισε και φυλάκισε χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα αλλά και σε όλο το μήκος της Βαλκανικής διαδρομής. Δύο χρόνια από μια συμφωνία που μετατρέπει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου σε ανοιχτές φυλακές και τόπο βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης των προσφύγων. Στις 17 Μάρτη απαιτούμε την άμεση κατάργηση της συμφωνίας της ντροπής, την απελευθέρωση των εγκλωβισμένων προσφύγων και τη μεταφορά τους στην ενδοχώρα, όχι στα κοντέινερ των camps αλλά στις πόλεις, στις γειτονιές μας, στα άδεια κτίρια και στα άδεια διαμερίσματα. Εκτός από τη συμφωνία με την Τουρκία, αντίστοιχες δολοφονικές συμφωνίες έχει υπογράψει η ΕΕ ή τα κράτη μέλη, με τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, το Μαρόκο, την Αίγυπτο κλπ. Για παράδειγμα η συμφωνία της ΕΕ με τη Λιβύη, σημαίνει παράνομες επαναπροωθήσεις και πολύνεκρα ναυάγια στη Μεσόγειο, σημαίνει ευρωπαϊκή χρηματοδότηση των ιδιωτικών κέντρων κράτησης της μαφίας, σημαίνει άμεση ή έμμεση συμμετοχή στα σκλαβοπάζαρα, σημαίνει συνενοχή στους βιασμούς των μεταναστριών και τα συστηματικά βασανιστήρια των έγκλειστων μεταναστών στη Λιβύη. Ή η συμφωνία της ΕΕ με το Αφγανιστάν σημαίνει τη βίαια επιστροφή των Αφγανών προσφύγων σε μια εμπόλεμη χώρα που ελέγχεται από τους Ταλιμπάν και τον ISIS και βομβαρδίζεται από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Στις 17 Μάρτη στηρίζουμε την κινητοποίηση των προσφυγικών καταλήψεων και των συλλογικοτήτων και απαιτούμε όλοι μαζί την κατάργηση όλων των εγκληματικών συμφωνιών της ΕΕ με τις τρίτες «ασφαλείς» χώρες. Δυο χρόνια από την υιοθέτηση της Συμφωνίας και στη Ρόδο συνεχίζονται οι συλλήψεις προσφύγων και μεταναστών με σκοπό την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία. Αφού συλλαμβάνονται ακόμη και μικρά παιδιά, οδηγούνται στα κρατητήρια με σκοπό την άμεση επαναπροώθησή τους. Οι συλληφθέντες αποκόπτονται βίαια από την εκπαιδευτική και εργασιακή διαδικασία που αποτελούν ουσιαστικός τρόπος για την κοινωνική ένταξή τους στην τοπική κοινωνία όπου παραμένουν εγκλωβισμένοι. Οι αρχές ωστόσο δε σέβονται αυτή την προσπάθεια της κοινωνίας, των ίδιων των προσφύγων και των αλληλέγγυων για την κοινωνική ένταξη και ομαλή διαβίωσή τους, παρα βεβιασμένα επαναπροωθούν.

Την Παρασκευή 9 Μαρτίου τρεις Ιρακινοί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στα κρατητήρια της Ρόδου με σκοπό την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία. Πρόκειται για τον υπερήλικα πατέρα, τη μητέρα με χρόνιες παθήσεις και ένα κοριτσάκι που φοιτά σε Δημοτικό Σχολείο της Ιαλυσού. Από τις σχολικές αίθουσες βρέθηκε στα υγρά κελιά των κρατητηρίων Ρόδου.

Η Ομάδα Αλληλεγγύης Προσφύγων Ρόδου - ΟΑΣΙΣ καταγγέλλει τη σύλληψη της ιρακινής οικογένειας που έμενε μέχρι πρότινος σε στέγη ΜΚΟ και θυμίζει πως η Βασώρα ειναι πολυ κοντα σε εστίες έντασης και πολέμου, είναι ενα μεγάλο σφαγείο αναλογο της περίπτωσης άλλων πόλεων που ισοπεδώθηκαν τα τελευταία χρόνια

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Η ΙΡΑΚΙΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

#OasisRhodes

ΠΡΟΒΟΛΗ: Αμού Καγιάτ (AmuKhayat)

ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
ΤΕΤΑΡΤΗ 14.03.18 ΩΡΑ 19:00

Αμού Καγιάτ (AmuKhayat)

Σκηνοθεσία: AlirezaKarimi, Διάρκεια: 37:49min
Υπότιτλοι: Ελληνικοί, Γλώσσα: Ιρανικά

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν ο κοινωνιολόγος Αμού Καγιάτ είδε ανθρώπους να στήνουν σκηνές πίσω από ορισμένα εργοστάσια, αναρωτήθηκε πως ένας τέτοιος πρόχειρος καταυλισμός μπορεί να υπάρξει μόλις μερικά χιλιόμετρα έξω από την Τεχεράνη. Οικογένειες με αρρώστους και ανάπηρους ανθρώπους και ορφανά παιδιά, ζουν στη μέση της ερήμου! Άνθρωποι που δεν μπορούν να διαβάσουν ή να γράψουν, έχουν μάθει να λατρεύουν τον Θεό στην Αραβική γλώσσα, χωρίς να καταλαβαίνουν το νόημα των λέξεων. Έτσι, ο Καγιάτ αποφάσισε να αρχίσει δεκαπενθήμερα μαθήματα σε φτωχούς κατασκηνωτές (πολλοί από τους οποίους είναι μικρά παιδιά που εργάζονται για επιβιώσουν κάτω από άθλιες συνθήκες) για να τους/τις μάθει να γράφουνκαι να διαβάζουν…

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΑΛΛΑΣ
ΟΜΑΔΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΡΟΔΟΥ - ΟΑΣΙΣ